Aikido to japońska sztuka walki stworzona w pierwszej połowie XX wieku przez Morihei Ueshibę, znanego jako O⁠-⁠Sensei (Wielki Nauczyciel). Nazwa „Aikido” składa się z trzech japońskich znaków: „ai” (harmonia), „ki” (energia) i „do” (droga), co można przetłumaczyć jako „droga harmonii z energią”.

Unikalność tej sztuki polega na dążeniu do harmonii z przeciwnikiem, zamiast brutalnego przeciwdziałania. Kluczowym elementem jest wykorzystanie energii przeciwnika przeciwko niemu samemu. Techniki bazują na okrężnych ruchach, które pozwalają unikać bezpośredniej konfrontacji siłowej. Zamiast blokować atak, praktykujący kieruje energię atakującego w sposób neutralizujący zagrożenie. W Aikido używa się rzutów, dźwigni oraz technik unieruchomień przeciwnika, minimalizując ryzyko kontuzji dla obu stron.

Istotnym elementem jest również aspekt filozoficzny. Filozofia Aikido podkreśla rozwój osobisty i duchowy. Trening odbywa się w duchu współpracy, a celem jest doskonalenie technik i samodoskonalenie. Partnerzy w dojo uczą się od siebie nawzajem, pomagając sobie w rozwoju. O⁠-⁠Sensei wierzył, że prawdziwa siła wynika z wewnętrznej harmonii i spokoju, dlatego Aikido często nazywane jest „sztuką pokoju”. Praktyka obejmuje techniki fizyczne, medytację oraz ćwiczenia oddechowe, które rozwijają zarówno koncentrację jak i wewnętrzną równowagę.

Historia Aikido zaczyna się w Japonii na początku XX wieku, a jej twórcą jest Morihei Ueshiba (1883-1969), znany również jako O⁠-⁠Sensei, co oznacza „Wielki Nauczyciel”. Ueshiba od młodych lat interesował się sztukami walki i studiował różne style, w tym jujutsu, kenjutsu (sztuka miecza) i sojutsu (sztuka włóczni). Jego wszechstronne umiejętności i głęboka duchowość stały się podstawą dla stworzenia nowej sztuki walki.

W latach 1912-1919 Ueshiba osiedlił się w Hokkaido, gdzie przez kilka lat intensywnie trenował pod okiem Sokaku Takeda, mistrza Daito-ryu Aiki-jujutsu, zdobywając głęboką wiedzę na temat technik i filozofii tej szkoły. Jednocześnie jego zainteresowania duchowe skierowały go w stronę religii Omoto-kyo, której założycielem był Onisaburo Deguchi. Religia ta kładła duży nacisk na pokój i duchową harmonię, co miało wpływ na przyszłą filozofię Aikido. W 1927 roku Ueshiba przeniósł się do Tokio, gdzie zaczął nauczać własnej wersji sztuki walki, nazywanej początkowo Aiki-bujutsu, a później Aiki-budo. W tym okresie jego styl ewoluował, stając się bardziej skoncentrowanym na harmonii i mniej na destrukcji. Pod koniec lat 30. i na początku lat 40. Ueshiba stopniowo rozwijał swoje techniki, kładąc coraz większy nacisk na duchowe aspekty treningu. W 1942 roku ostatecznie nazwał swoją sztukę „Aikido”. Po II wojnie światowej Aikido zaczęło zdobywać popularność nie tylko w Japonii, ale także na całym świecie. W 1948 roku powstała Fundacja Aikikai, której celem było promowanie Aikido i organizowanie treningów. Ueshiba kontynuował nauczanie aż do swojej śmierci w 1969 roku, przekazując swoje dziedzictwo kolejnym pokoleniom uczniów. W latach 60. i 70. Aikido zaczęło zyskiwać międzynarodowe uznanie. Wielu uczniów Ueshiby, w tym Kisshomaru Ueshiba, syn Morihei Ueshiby, przyczyniło się do rozprzestrzeniania Aikido na całym świecie. Powstały liczne organizacje i federacje, które promowały Aikido w różnych krajach, a sztuka ta stała się popularna w Europie, Ameryce Północnej i innych częściach świata.

Dziś Aikido jest praktykowane przez tysiące ludzi na całym świecie. Jego historia, głęboko zakorzeniona w japońskiej tradycji i filozofii, łączy elementy fizyczne, duchowe i filozoficzne, tworząc unikalną i harmonijną sztukę walki. Aikido nadal ewoluuje, zachowując jednocześnie fundamentalne zasady wprowadzone przez Morihei Ueshibę.

Shihan Fumio Toyoda był uchideshi u Doshu Kisshomaru Ueshiby. Trenował również u Sensei Koichi Tohei, pierwszego szefa instruktora w Hombu Dojo. W 1974 roku decyzją Tohei Sensei, Toyoda został wysłany do Stanów Zjednoczonych w celu propagowania Aikido. W tym czasie Aikido w Stanach Zjednoczonych nie było jeszcze tak znane. Okres ciężkiej pracy Toyody Shihan oraz wysiłku włożonego w rozwój i krzewienie Aikido doprowadziły do powstania niezależnej organizacji Aikido Association of America w 1984 roku. Wychodząc również naprzeciw oczekiwaniom na wykwalifikowanych instruktorów w innych krajach Toyoda Shihan założył siostrzaną organizację do AAA, Aikido Association International (AAI), której częścią jest AAI-Polska. Toyoda Shihan był pierwszym, który zaoferował szkolenie dotyczące jak uczyć, ponieważ instruktor powinien posiadać odpowiednie kwalifikacje, które niekoniecznie są nabywane w tradycyjnym treningu. Zmarł nieoczekiwanie 04 lipca 2001 roku.